Op het stofferige Na fir Bolg 2003 zag ik BRISE L'AME voor het eerst aan het werk. Mij was vooral een rommelig concert met een heel slecht geluid bijgebleven. De set kabbelde toen ook alle kanten uit en er werd vooral morsig omgesprongen met heel veel verschillende invloeden. Daarna was het even stil en de twee bezielers van de groep namen de nodige tijd om te 'herbronnen' zoals dat tegenwoordig heet. Saskia Maeyaert en Hilde Van Laere staken resoltuut de West-Vlaamse provinciegrenzen over en gingen 'in het binnenland' op zoek naar enthousiaste muzikanten.

Dat ze die gevonden hebben, konden we al merken op hun try-out tijdens 'Off-Stage' in de schaduw van Brugges festival. We maakten toen kennis met Ann Engels (cello), Bart Vanistendael (altviool), Ioan Baranga (contrabas) en Frank Van Eycken (Braziliaanse, Cubaanse en Afrikaanse percussie) die de gezochte verruiming en verdieping brachten.

Op 'De Bolle' deed Brise l' Ame meer dan zomaar bevestigen. In het begin misschien nog met enige aarzeling, maar al snel behoorlijk zelfverzekerd overspoelde Brise l'Ame het talrijk opgekomen publiek met die intrigerende muziek die zij zelf 'wereldkamerfolk' plegen te noemen. Mooi om zien was hoe het publiek al snel helemaal in de ban raakte van de twee singer-songwriters die, gedragen door de andere muzikanten, nog altijd op de voorgrond mogen treden.

Toevallige passanten moeten blijkbaar ook gemerkt hebben dat zich iets tamelijk unieks aan het voltrekken was op het gezellige plein en vanuit de zijstraten kwamen ze dan ook binnensijpelen. Even werd er zelfs gedanst en nog enigszins onder de indruk van het gemak waarmee Hilde Van Laere zang, accordeon, tin en low whistles, darbuka, gitaar, bodhrán, rain stick en andere instrumenten afwisselde, besloten de aanwezigen dat er best nog een paar bisnummers konden komen. Brise l' Ame genoot zichtbaar van wat zich tussen hen en het publiek tot stand kwam...